Weet wat je eet!

Waarom vragen kinderen meteen als ze wakker worden: ‘mam, wat eten we vanavond?’ Mijn standaardantwoord is: ‘dat weet ik nog niet.’ En als ik het al zou weten, dan antwoord ik met spaghetti, vis of soep met ballen. Maar na de afgelopen vakantie begin ik te twijfelen aan de juistheid van dat antwoord.

We waren een aantal dagen met vrienden in een huisje. Goede vrienden waar we al vaker mee vakantie gevierd hadden, maar dit jaar was anders. In voorgaande jaren was eten gewoon eten, en gingen hun kinderen niet verder dan macaroni met kaas uit een pakje. Dit jaar leerde ik voedsel kennen zoals ik het nog nooit had bekeken.

In ons gezin is eten voedzaam, een manier om samen aan tafel te zitten en te genieten. Lekker, redelijk gezond, denk ik, en niet te veel gedoe. Soms probeer ik een recept wat ofwel helemaal in de smaak valt, of vreselijk mislukt. Maar verder denk ik er niet te veel bij na.

Terug naar ons bezoek. Deze vakantie leerden mijn kinderen ineens dat brood koolhydraten bevat, dat een banaan gelijk staat aan kalium en dat ze voor hun dagelijkse eiwitten toch geen koemelk meer moesten drinken. Voor onze vrienden was ‘eten’ een wetenschappelijke dagtaak geworden! Ze zaten gezellig mee aan tafel alles werd meegegeten. Alleen volgde er na iedere maaltijd een evaluatie of er nu genoeg koolhydraten, eiwitten, vezels en groenten genuttigd waren. Na een ochtendje zwemmen, kwamen hun kinderen binnen met het verzoek of ze wat eiwitten mochten hebben, want ze waren wat flauwtjes. Op de vraag of een boterham met pindakaas zou voldoen antwoorden ze dat ze die ochtend al genoeg koolhydraten hadden gegeten en dat het toch echt tijd was voor eiwitten. ’n Blokje kaas dan maar, of een gekookt ei? Vraag dát dan…

Samen boodschappen doen voor onze vakantiekeuken was een college in voedingsstoffen. Ik koop vlees of vis, groente en aardappelen. Zij was op zoek naar eiwitten, koolhydraten, gluten, of juist niet, genoeg vezels, weinig natrium en vetten. Mijn lievelingskoekjes mochten bij de gratie Gods toch in de boodschappenkar, maar ik kan niet zeggen dat ik nog echt genoten heb van die verzadigde vetzuren.

Nu we weer thuis zijn, vragen mijn kinderen voor soms nog of ze met het ontbijt ook voldoende proteïnen binnenkrijgen en niet te veel koolhydraten. Met een lach, maar ondertussen…En zonder extra kalium wil mijn zoontje niet meer naar de voetbaltraining, wat weer resulteert in geprakte bananen in z’n sporttas (Iemand een tip om dat weer schoon te krijgen?)

Voor mij is eten functioneel. Ik breek mijn maaltijden niet op in voedselgroepen en ingrediënten. (en dan heb ik het nog niet eens over calorieën gehad…) Mijn idee van gezond is: gevarieerd en niet te veel te eten. Ik wil niet nadenken over het feit of ik die dag/week/jaar wel genoeg van het een of ander heb genuttigd.

Gelukkig hadden we tijdens de vakantie wel samen tijd voor een kopje cafeïne met opgeklopte eiwitten op het terras, en namen we soms wat toegevoegde koolhydraten erbij. Dat is pas genieten!